Taşınıyorum.
Ayakkabılarımı, defterlerimi, küpelerimi, tabaklarımı, yastıklarımı, eski dosyalarımı, taa üniversiteden kalan araştırma yazılarımı, kitaplarımı, saç fırçalarımı, nevresimlerimi… topladım.
Bir tür vedalaşma. Gözümü kapatacağım, açtığımda –haftaya bugün-“ evde” olacağım.
********
Evi pratikdepo adında bir depolama şirketine veriyorum. Adı gibi pratik iş, sen evini topluyorsun, onlar gelip tüm beyaz eşyanı yerinden söküyor, büyük eşyanı de-monte ediyor ve konteynırlara yerleştiriyor. Benimki gibi bir evi 2 büyük konteynıra sığdıracaklarını umuyorum. Sonrasında aylık kira ödeyerek eşyalarını istediğin kadar tutma şansın var. Yerden yüksekte bir yerde tuttukları için rutubet, böcek vs gibi sevimsiz hayalleri de gözünden uzak tutuyorlar. Eşyalarını hiç zarar görmeden istediğin zaman geri alıyorsun. Birileri hayatını “dondurmak” istediğin an için hazırlık yapmış, çalışmış ve bir şirket kurmuş, kolaylık oldu.
********
Taşınmak, depolamak diyince bir sürü fikir uçuştu zihnimde. Yaşadıklarını raflara yerleştiriyorsun zaman içinde; çekmecelere, dolaplara, evin/hayatının “hergüngördüğünamagörmemeyealıştığın” cinsinden yerlerine saklıyorsun.
Çerçeveli duran, kızlarla çektirdiğimiz balonlu fotoğrafı kaldırdım mesela.. Balonlar.. Burcu’nun doğum günü, elinde 50 tane pembe uçan balonla Bağdat Caddesinde yürüyüşümüz.. Çocukların annelerine, kızların sevgililerine talepkar bakışlarla yalvarmasına sebep olan…
Dolabın tepesine saklanmış, Zifir kediciğimin eski taşıma sepeti. Kaçıp gitmesinin üstünden geçen 3 seneye rağmen “belki eve dönmek ister” umuduyla vazgeçip de çöpe atamadığım.
Üniversitedeyken üstünde uzun süreler çalıştığım, şimdi bir satırından bir şey anlayamadığım İsrail-Filistin ödevim ve ödev için okunan bir koca dosya dolusu literatür.
Dünyanın farklı yerlerindeki kongrelerden toplanmış, “ben bunun içinden kesin birkaç broşür çıkarırım” misali küçük el kitapları. Majör depresyon, Anksiyete bozuklukları, Bipolar Bozukluk Psikofarmakolojisi (Akiskal!).
Dr Sheehan’la çekilmiş bir lansman fotoğrafı… İçinde Banu ve Hande var.
Yaşadıklarını “zip”liyor, alıp kutulara yerleştiriyor sonra da birkaç adamın gelip taşımasını seyrediyorsun.
Ondan sonra neden bu kadar uzun sürdü Esra’nın ev toplaması :)
*********
Öte yandan, gittiğimde başkalarının kimbilir neler yaşadığı bir evdeki kimbilir ne anılar biriktirmiş eşyalara evim diyeceğim. İçlerine bu hayatımdan getirdiklerimi yerleştirecek, başka bir hayatın anlamlarını yükleyip saklayacağım.
Sonra geri geleceğim, kaldığım yerden kolilerimi açacağım, eve ben dolacağım.
**********
Bugün şirketteki son günümdü, kocaman bir pasta kestik, sarıldık vedalaştık. Bolca güldük, sonra da bilgisayarımı kapattım.
Hazırım! :)
